آه ای پـنـاه هر دو عـالـم بی پـنـاهم            آیــیــنــه ام امـا اســیــر دسـت آهــم

چون بی ستون هر خانه شد، آوار گردد            بی یاد تو خوردم زمین ای تکیه گاهم

گفتم درستش میکنم شد بدتر از قبل            در آمـدم از چـالـه افـتـاده به چـاهم

من بنده نفسم هر آنچه نفـس خواهد            لافم شده هرچه خدا خواهد بخواهم

وقت گـرفـتـاری فـقـط سوی تو آیم            شـرمـنـده از این بندگیِّ گـاه گـاهـم

پیدا کن این گم گـشتـۀ در آرزو را            چون سوزنی  افـتاده در انبار کاهم

با نفس غارت شد دلم، آقا کمک کن            بیچـاره و درمانـده ای در بین راهم

گر سـائل لطف تو باشـم روسپـیـدم            گر پادشـاهی بی تو باشم روسیـاهم

دستـم بگـیـر ای مـنـتـهـای آرزوها            یا رب بـده در خـانـۀ اربـاب راهـم

حتماً درستش می کند او بنده ات را            گر کربلا قسمت کنی بر این گدا هم